Drzewo judaszowiec, znane także jako judaszowiec południowy (Cercis siliquastrum), to gatunek drzewa lub krzewu z rodziny bobowatych (Fabaceae). Jest ono charakterystyczne dla obszarów śródziemnomorskich, w tym południowej Europy oraz zachodniej Azji.
Oto kilka kluczowych cech drzewa judaszowca:
- Liście: Liście judaszowca są sercowate, ciemnozielone, a jesienią zmieniają kolor na żółty. Mają one długość od 6 do 12 cm.
- Kwiaty: Charakterystyczną cechą tego drzewa są różowe lub purpurowe kwiaty, które pojawiają się na gałęziach i pniu (tzw. kaulifloria) na wiosnę, zanim jeszcze rozwiną się liście. Kwiaty te są zebrane w grona.
- Owoce: Po przekwitnięciu, judaszowiec wytwarza strąki przypominające strąki fasoli, które mogą osiągnąć długość do 10 cm. Strąki te zawierają nasiona.
- Wzrost i pokrój: Drzewo judaszowca zazwyczaj osiąga wysokość od 6 do 12 metrów, ale może dorastać nawet do 15 metrów. Ma rozłożystą koronę, często o nieregularnym kształcie.
- Środowisko i uprawa: Judaszowiec preferuje gleby dobrze przepuszczalne i stanowiska słoneczne lub półcieniste. Jest odporny na suszę, co czyni go odpowiednim do uprawy w ciepłych i suchych klimatach.
Judaszowiec jest często sadzony jako roślina ozdobna w parkach i ogrodach ze względu na swoje efektowne kwitnienie oraz nietypowy sposób wyrastania kwiatów. Nazwa „judaszowiec” pochodzi z legendy, według której Judasz Iskariota miał powiesić się na takim drzewie po zdradzeniu Jezusa.